A Study of the Position of Identifying and Legitimizing Components Based on Iranian and Islamic Traditions in the Thought of Kamaluddin and Abdul Razzaq Samarkandi

Authors

1 M.A degree in History of Shiism, Department of History, Faculty of Literature, Ilam University, Iran, Ilam.

2 Assistant Professor of History, Faculty of Literature, Ilam University, Iran, Ilam

3 Associate Professor, Department of History, Faculty of Literature, Ilam University, Iran, Ilam.

Abstract

kamal al-Din رزAbd al-Razzaq al-Marqandi (d. 816-887 AH) is one of the historians of the Timurid era. It is based on Iranian and Islamic traditions. Accordingly, the present study seeks to answer the question: How are the Mongolian traditions, cultural, cultural and historical traditions of Iranian society and its impact on the post-patriarchal political legitimacy reflected in the thought of Kamaluddin Abdul Razzaq Samarkandi?
The result of the research, which has been done with a descriptive-analytical approach, indicates that: tribal traditions such as the Timurids' union with the Mongol Berlas tribe, the racial duality of courtiers, the continuity and continuity of Iranian identity from antiquity to the Timurid period, linking Iranian culture with Islamic identity, special attention to the coherence of Shari'a and Tariqah, attention to the principles of Iranshahri and its components including culture, the coherence of religion and politics and justice and the judiciary are the most important ideas of Samarkandi in identifying Iranian identity existed in the Timurid era, which resulted in the granting of political legitimacy to the Timurid rulers and the justification of their rule.

Keywords

Main Subjects


اللهیاری، فریدون و زهرا اعلامی (پاییز و زمستان 1393)، «بررسی مشروعیت تیموریان (912-771 ه.ق) برپایه سنت‌های قبیله‌ای و مغولی»، مجله پژوهش‌های تاریخی ایران و اسلام، شماره 15، صص 62-44.
الهیاری، فریدون و دیگران (تابستان 1389)، «حکومت‌های محلّی ایران در قرن هشتم‌هجری و مسأله مشروعیت»، پژوهش‌های تاریخی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، دوره‌جدید، سال‌دوم،دوره2،شماره2-پیاپی6­،صص24-1.
امینی زلیخا و رضوی سیدابوالفضل (بهار و تابستان 1396)، خودی و دیگری مذهبی در تاریخ‌نگاری عالم‌آرای امینی، مجله تاریخ‌نگاری و تاریخ‌نگری دانشگاه الزهرا، سال بیست و هفتم، دوره جدید، شماره 19، پیاپی 104، صص 30-5،1391.
 بارتولد. و.و (1376)، تاریخ ترکان آسیای میانه، ترجمه غفار حسینی، تهران، توس.
بیهقی، ابوالفضل محمد بن‌حسین (1399)، تاریخ‌بیهقی، تصحیح علی‌اکبر فیاض، انتشارات مهتاب: تهران.
تاکستن و دیگران (1384)، تیموریان، ترجمه و تدوین یعقوب آزند، تهران، مولی.
تایور، فلیکس (1368)؛ «تاریخ‌نگاری در دوره تیموریان»، ترجمه وهاب‌ولی، نشریه تحقیقات‌تاریخی، ش 2.
ثاقب‌فر، مرتضی (8­138)، شاهنامه فردوسی و فسلفه تاریخ‌ایران، تهران، قطره.
حافظ ابرو (1380)، زبده‌التواریخ، تهران، طبع و نشر.
حسینی تربیت، ابوطالب (1342)، تزوکات تیموری، تهران، کتابفروشی اسدی.
دوغلات، محمد حیدر (1383)، تاریخ رشیدی، تصحیح عباسقلی غفاری فرد، تهران، میراث مکتوب.
رجایی، فرهنگ (1372)، تحول اندیشه‌سیاسی در شرق‌باستان، تهران: قومس.
رضوی، سید ابوالفضل و سروش آزادبخت (زمستان 1397)، دیوان‌سالاران امیر؛ درآمدی بر دگرگونی ساختار سیاسی-نظامی تیموریان در عهدشاهرخ، مطالعات تاریخی جنگ، علمی–پژوهشی، دوره‌دوم؛ شماره‌چهارم، پیاپی 6، صص 138-113.
رویمر، هانس روبرت (1385)، ایران در راه عصر جدید، ترجمه آذرآهنچی، تهران، دانشگاه تهران.
زنر، آر. سی (1385)، طلوع و غروب زردشتی‌گری، ترجمه تیمورقادری، تهران، انتشارات فکر روز.
سمرقندی، کمال‌الدین عبدالرزاق (1372)، مطلع‌السعدین و مجمع‌البحرین، به تصحیح عبدالحسین نوایی، 2 جلد، تهران: انتشارات سمت.
شامی، نظام الدین (1956)، ظفرنامه، 2 جلد، به سعی و اهتمام فلکس تاور، پراگ، مؤسسه شرقیه چکوسلواکی.
 
غزالی، امام‌محمد (1351)، نصیحه‌الملوک، با مقدمه و تصحیح جلال همایی، تهران: چاپخانة مجلس.
طباطبایی، سیدجواد (1386)، خواجه نظام‌الملک، تهران: نشر نی.
طبری، محمد بن‌جریر (1362)، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، اساطیر، تهران.
طوسی، خواجه نظام‌الملک (1394)؛ سیاست‌نامه، به تصحیح عباس اقبال، تهران، اساطیر.
طوسی، محمدبن محمد نصیرالدین (1413)، اخلاق‌ناصری، تهران، انتشارات علمیه‌اسلامیه.
فرهانی‌منفرد، مهدی (1382)، پیوند سیاست و فرهنگ در عصر زوال تیموریان و ظهور صفویان، تهران، نجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
فره‌وشی، بهرام (1380)، کارنامه اردشیربابکان، ترجمه و واژه‌نویسی، انشارات دانشگاه تهران: تهران.
فصیحی خوافی، احمد بن‌جعفر (1386)، مجمل‌فصیحی، ج 1، مترجم محسن‌ناجی، تهران، اساطیر.
فضیلت، فریدون (1381)؛ دینکرد، کتاب‌سوم، تهران، انتشارات فرهنگ دهخدا.
کراوولسکی، دوروتی (1378)، احیای نام ایران در عهدایلخانان مغول، ترجمه علی‌اصغر حلبی، تهران، نشر نی.
کلاویخو، روی گونزالس (1366)، سفرنامه، ترجمه مسعود رجب نیا، تهران، علمی فرهنگی.
 
مسعودی، ابوالحسن، علی بن‌حسین، (1374)، مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی.
معزالانساب فی‌شجره النساب، پاریس، کتابخانه ملی پاریس، نسخه‌خطی شماره 67.
منز، بتاتریس فوربز (1377)، بر آمدن و فرمانروایی تیمور، ترجمه منصور صفت‌گل، تهران، رسا.
------------ (1390)، قدرت، سیاست و مذهب در ایران عهد تیموری، ترجمه جوادعباسی، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد.
 ------------(پاییز 1390)، «خاندان و حکمران در تاریخ‌نگاری تیموریان»، مترجم اکبرصبوری، پیام بهارستان، دوره دوم، سال 4، شماره 13­، صص 836-815.
 مینوی، مجتبی (1354)، نامه‌تنسر به گشنسب، تهران، خوارزمی.
نطنزی، معین‌الدین (1336)، منتخب‌التواریخ، به تصحیح ژان اوبن، تهران، کتابفروشی خیام.
نوایی، عبدالحسین (1323)، رجال کتاب حبیب‌السیر، تهران، میراث مکتوب.
وودز، جان (1380)؛ «تاریخ‌نگاری دوره تیموری» در تاریخ‌نگاری در ایران، ترجمه یعقوب‌آژند، تهران، گستره.
وودز، جان (1990)«نسب‌نامه تیمور»، مجوعه مطالعات‌فکری درباره اسلام، جستارهایی به افتخار مارتین دیکسن، بی‌جا، مزاوی و مورین، ساث لیک یتی.
همدانی، رشیدالدین‌فضل‌الله (1373)، جامع‌التواریخ، به تصحیح و تحشیه محمدروشن و مصطفی موسوی، تهران، نشر البرز.
یزدی، شرف الدین علی (1336)، ظفرنامه، 2 جلد، به تصحیح و اهتمام محمد عباسی، تهران، امیر کبیر.
 
 
References
 Manz.beatrice forbes.Tamerlane and the Symbolism of Sovereignty. Iranian Stadies in: Encyclopaedia of Islam, Second Edition, Edited by: P. Bearman,.n1-2.2009
Manners, Ian (2007), European cartographers and the Ottoman world 1500-0750, with a contribution by M. Pinar Emiralioglu, published by rhe oriental Institute of the University of Chicago, Chicago