Quality of Mutual Interactions between Al-Muzaffar and Sufis

Authors

1 Associate Professor of History, Faculty of Literature, Alzahra university, Tehran, Iran

2 PhD Graduate of the Department of history

Abstract

One of the focal features of Al-Muzaffar government (1314-1393 AD) is the excessive application of religion in political practices and governmental behaviors. Aimed at preserving their interests and gaining legitimacy, MozaffariShafei'i rulers considered approaching various religious groups (Sufis, Sadats, and Shiites) and politically exploiting their popular position.The conversion of Sufism in this period into a social movement – even though the claim has no political power – led the Sheikhs of Sofia to be viewed as rivals in terms of social power.Owing to the prominent position of this religious group in Al-Muzaffar sovereignty, inclination of some Muzaffari rulers towards Sufism, and their efforts in compromise and tolerance with the Sheikhs , paved the ground for mutual interactions between some Sufis and the mentioned rulers. The findings of this research,which has been done with a descriptive-analytical method in the framework of library studies,indicate that various aspects of Al-Muzaffar interactions with Sufis, including the cases such as expressing devotion to Sheikhs, building monasteries and considering economic privileges for Sufi Sheikhs, had their own mainstreams such as exploiting their social base to gain legitimacy and popularity, fluctuating belief in the miracles and extraordinary deeds of Sufi Sheikhs ,and the avoidance of Sufi leaders towards worldly and governmental issues. On the other hand, to influence Al-Muzaffar government, though slightly and reduce the suffering of the people, some Sufi sheikhs welcoming the favours of the Muzaffari rulers established fine interactions with them through warning and advising Muzaffaris, praying and interceding for them as well ...

Keywords

Main Subjects


ابن بزاز اردبیلی، (1373). صفوه‌الصفاء، تصحیح غلامرضا طباطبایی مجد، اردبیل: هیئت اردبیلی.
ابن بطوطه، (1376). سفرنامه ابن‌بطوطه، ج 1، ترجمه محمدعلی موحد، تهران: نشر آگاه.
ابن شهاب یزدی، تاج‌الدین حسن بن شهاب‌الدین، (نسخه خطی). جامع التواریخ حسنی، تهران: کتابخانه ملی.
اسفزاری، معین‌الدین محمد، (1339). روضات‌الجنات فی اوصاف مدینه الهرات، حواشی و تعلیقات محمدکاظم امام، تهران: دانشگاه تهران.
احمدوند، ولی محمد، (1399). تصوف و قدرت سیاسی، تهران: نشر تاریخ ایران.
آیتی، عبدالحسین، (1317). تاریخ یزد، یزد، نشر گلبهار یزد.
پور مختار، محسن، (1390). «شاه شجاع کرمانی و شاه شجاع مظفری»، نثر پژوهی ادب فارسی، شماره 30،
حافظ، شمس‌الدین محمد، (1385). دیوان حافظ از نسخه محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران: نشر علی.
حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، (1380). زبده التواریخ، مصحح حاج سید جوادی، ج 1 و 2، تهران: انتشارات وزارت فرهنگ.
جامی، مولانا عبدالرحمن، (1368). بهارستان، تصحیح اسماعیل حاکمی، تهران: کتابخانه مرکزی.
جنید شیرازی، معین‌الدین، (1328). شدالازار فی حط الاوزار عن زوار المزار، تصحیح محمد قزوینی، تهران: چاپخانه مجلس.
خواجوی کرمانی، (1369). دیوان شعر، به اهتمام و تصحیح احمد سهیلی خوانساری، تهران: نشر پاژنگ.
خرمشاهی، بهاءالدین، (1372). «فرار حافظ از تصوف و پناه او به عرفان»، نشریه هنر: شماره 23.
خواندمیر، غیاث‌الدین همام‌الدین، (1380). حبیب‌السیر فی اخبار افرار بشر، تصحیح محمد دبیر سیاقی، ج 3، تهران: خیام.
_________________، (1317). دستورالوزراء، تصحیح محمد دبیر سیاقی، تهران: کتاب‌فروشی اقبال.
دولتشاه سمرقندی، (1338). تذکره‌الشعراء، به همت محمدرضا رمضانی، تهران: چاپخانه خاور.
زرین‌کوب، عبدالحسین، (1394). از کوچه رندان، تهران: سخن.
رشیدالدین فضل ا...، (1358). تاریخ مبارک غازانی، مصحح کارلیان، هرتفورد: استفن اوستین.
سمرقندی، کمال‌الدین عبدالرزاق، (1372). مطلع السعدین و مجمع البحرین، ج 1، به اهتمام عبدالحسین نوایی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
سید رکن‌الدین، (1345). وقف‌نامه جامع الخیرات، ترجمه سید جعفر غضبان و سید مکی مکیان، یزد: انتشارات اداره کل حج و اوقاف و امور خیریه استان یزد.
صدری‌نیا، باقر و پوردرگاهی، ابراهیم، (1388). «زاهد، صوفی، عارف، ولی، بر اساس ویژگی‌ها و تمایزها»، نشریه زبان و ادب فارسی، شماره 209، تبریز: دانشگاه تبریز.
فقیه کرمانی، خواجه عمادالدین علی، (1348). دیوان قصاید و غزلیات، به تصحیح رکن‌الدین همایون فرخ. تهران: ابن‌سینا.
عیسی بن جنید شیرازی، (1364). تذکره هزار مزار (شدالازار فی حط الاوزار عن الزوار المزار)، به تصحیح نورانی وصال، شیراز: کتابخانه احمدی.
غنی، قاسم، (1386). تاریخ عصر حافظ (بحث در آثار و افکار و احوال حافظ)، مقدمه از علامه قزوینی، تهران: نشر زوار.
کاتب یزدی، احمد بن حسین، (1357). تاریخ جدید یزد، به کوشش ایرج افشار، تهران: امیرکبیر.
کیانی، محسن، (1369). تاریخ خانقاه در ایران، تهران: کتابخانه طهوری.
کتبی، محمود، (1364). تاریخ آل مظفر، محقق و مصحح عبدالحسین نوایی، تهران: امیرکبیر.
محرابی کرمانی، (1330). تذکره الاولیاء یا مزارات کرمان (تصنیف در نیمه اول قرن دهم هجری)، به اهتمام حسین کوهی کرمانی، تهران: مدیر نسیم صبا.
مستوفی، حمدا...، (1339). تاریخ گزیده، به اهتمام عبدالحسین نوایی، تهران: امیرکبیر.
مستوفی بافقی، محمد مفید، (1385)، جامع مفیدی، ج 2 و 3، محقق و مصحح ایرج افشار، تهران، اساطیر
معلم یزدی، معین‌الدین بن جلال‌الدین، (1326). مواهب الهی، تصحیح سعید نفیسی، تهران: اقبال.
میرخواند، محمد بن سید برهان‌الدین خواندشاه، (1339). روضه الصفاء سیرت الانبیاء، ج 4، تهران: خیام.
وزیری کرمانی، احمد علی‌خان، (1385). تاریخ کرمان. تصحیح و تحشیه محمد ابراهیم باستانی پاریزی، تهران: علم.
هجویری، علی بن عثمان، (1393). کشف المحجوب، به کوشش عشقی زنجانی، قم: موسسه فرهنگی و اطلاع‌رسانی تبیان.