یکی از ویژگی های عمده حکومت صفویان غلبه تفکر نظامی گری در نیمه اول این دوره بود. روند غلبه آنها بر مخالفان داخلی و لزوم رویارویی با دشمنان قلمروهای شرقی و غربی چنین الگویی را بر ساختار سیاسی جامعه دوره صفویه تحمیل نمود. این ماهیت نظامی، حکومت صفویه را به مسیری هدایت نمود که بخش عمده ای از اندیشه و توان نظامی خود را بر این زمینه متمرکز نمایند. برآیند این روند باعث شد در سیر تحولات این دوره ساختار نظامی صفویه دگرگونی های قابل توجهی را تجربه نماید و از الگوهای سنتی به سوی یک مدل متمرکز متمایل شود. آن چه که شاهان صفوی را به عنوان فرماندهان اصلی عرصه های جنگی در این خصوص تشویق نمود، شکل گیری و تداوم جنگ های نسبتاً پایدار بود. بر همین اساس آن ها ضمن تلاش برای ترمیم ساختار نظامی خود، در رویارویی های طولانی مدت، مبتنی بر شرایط و موقعیت های پیش آمده و بر اساس توان نظامی، تاکتیک های خاصی را در جهت تقابل با دشمنان انتخاب می کردند و ظاهراً در این خصوص انعطاف خوبی را بروز می دادند. این نوشتار به شکل عمده در پی پاسخگویی به این سوال بر خواهد آمد که: صفویان در سازماندهی جنگ های خود ازچه الگوها و شیوه هایی بهره می بردند؟
متولی, عبدالله . (1392). چشم اندازی بر الگوهای مدیریت نظامی در جنگ های دوره صفویه. نشریه پژوهشهای تاریخی ایران و اسلام, 7(12), 153-178. doi: 10.22111/jhr.2013.1470
MLA
متولی, عبدالله . "چشم اندازی بر الگوهای مدیریت نظامی در جنگ های دوره صفویه", نشریه پژوهشهای تاریخی ایران و اسلام, 7, 12, 1392, 153-178. doi: 10.22111/jhr.2013.1470
HARVARD
متولی, عبدالله. (1392). 'چشم اندازی بر الگوهای مدیریت نظامی در جنگ های دوره صفویه', نشریه پژوهشهای تاریخی ایران و اسلام, 7(12), pp. 153-178. doi: 10.22111/jhr.2013.1470
CHICAGO
عبدالله متولی, "چشم اندازی بر الگوهای مدیریت نظامی در جنگ های دوره صفویه," نشریه پژوهشهای تاریخی ایران و اسلام, 7 12 (1392): 153-178, doi: 10.22111/jhr.2013.1470
VANCOUVER
متولی, عبدالله. چشم اندازی بر الگوهای مدیریت نظامی در جنگ های دوره صفویه. نشریه پژوهشهای تاریخی ایران و اسلام, 1392; 7(12): 153-178. doi: 10.22111/jhr.2013.1470
)